Begin juni schepen we in en stouwen de Amaryllis vol proviand. Dit jaar verkennen we de kust van Zuid-Engeland. Het weer is erg wisselvallig en de wind komt vooral uit westelijke richtingen. Net waar wij naar toe willen.
Zo liggen we een aantal dagen verwaaid in Middelburg. Tijdens de plensbuien door bezoeken we het Zeeuws Museum. Daar ontdekken we het opgeviste bot van een mammoet en geraken gefascineerd door het verhaal erachter.
Probeer het je voor te stellen. Je staat op de zeedijk en tuurt over die eindeloze, golvende Noordzeevlakte. Waar je nu enkel water ziet, strekte zich lang geleden een landschap uit van brede, vruchtbare valleien en imposante riviersystemen. Dat gebied werd bevolkt door grote kudden planteneters (mammoet, bizon, paard), roofdieren (lynx, wolf, sabeltand) en jawel, mensen! Een deel van dit gebied had zelfs een naam: Doggerland.
Het gebied lag grotendeels droog doordat grote hoeveelheden water opgeslagen waren in ijskappen. Tijdens de laatste ijstijd zo’n 10.000 jaar geleden, bleek een lange wandeling voldoende om Engeland te bereiken.
Na de dooi vulde het Noordzeebekken zich op met smeltwater en met rivierwater uit de Thames, de Rijn en de Maas. Een enorm zoetwatermeer drukte zo tegen de landrug tussen het huidige Dover en Calais. Ongeveer 8.500 jaar geleden hield die het voor bekeken en brak. Een eiland was geboren. Het Kanaal een feit.
Mammoets in de Noordzee
Met de Amaryllis volgen we (met onze duikbril) het spoor van de mammoets. De trossen gaan los in Dunkerque om 13u en terug vast in Dover om 20u. De klok gaat op Engelse zomertijd, 1 uur vroeger dan bij ons. De log, onze ‘kilometerteller’, staat dan op 44 zeemijlen. Weet je nog dat 1 zeemijl 1,852 km is?
De beroemde krijtrotsen van Dover en Cap Griz Nez/Cap Blanc Nez in Frankrijk zijn het restant van de smalle landtong die vroeger beide landen verbond. Ze liggen slechts 18 zeemijlen van elkaar. Al het scheepvaartverkeer perst zich ertussen en wij dus ook. We hebben geen mammoet gezien.
Dover castle
The White Lighthouse bovenop de krijtrotsen herbergt nu een theehuis
7 Reacties op “De Amaryllis in het spoor van de mammoets”
tijdens de overtocht toch misschien wat “mammoet” containerschepen gekruist? Blij te horen dat jullie terug op weg zijn, we volgen jullie op de voet “met veel graagte” 🙂
safe passage
eddy en marie-louise
Het genieten van jullie verhalen begint weer..wij worden ook weer een beetje wijzer van wat er is en was op deze aardbol..goede vaart.
Groet, Anne en Yvonne
Blij te horen dat jullie er opnieuw zijn uitgetrokken met de Amaryllis en wij opnieuw mogen genieten van de schitterende foto’s met bijhorend reisverhalen. In het Pinksterweekend hebben wij ook langs Middelburg moeten zeilen (?) om stormschade aan het voorlijk te repareren ten gevolge van de hevige wind toen.
Wat een luxe om je verjaardag te vieren met je geliefde op een romantisch zeiljacht en te genieten van het moment. Goede vaart en een veilige thuiskomst.
Groetjes,
Marc & Inge.
P.S. : Sinds maart dit jaar mogen Julie en mezelf ook Yachtman noemen na het volgen van de cursus met bijhorend examen. ⛵️
Een nieuw avontuur is gestart. Mooi verhaal! Behouden vaart xx
Dirk Kris
Weet je nog die jonge kerel in Oostende met zijn verhaal?….een paar dagen later kwam hij op de plaatselijke tv als 1 van de jongens die mee werkte aan het herstellen van een oude reddingsboot….een schip van ergens kort na de oorlog…
Geniet van de Engelse kust en we zijn benieuwd naar je verhalen…
Veilige reis. Karin jean
Kan jullie terug volgen op puffin.be : de reisverslagen en foto’s, altijd leuk om te lezen. Tussendoor wordt de les ivm mijlen en kilometers opgefrist, krijgen we wat geschiedenis en aardrijkskunde. En worden we een beetje wijzer bij elke mijl die jullie verder zeilen. Veel zeilplezier en een goede vaart.
Karine en Francis
Bedankt dat we weer allemaal een beetje mee mogen met de Amaryllis. Genieten van de mooie verhalen en foto’s. Ik wens jullie een heel fijne reis en kijk uit naar jullie berichten!
Lieve