Over een rustige zee brommen we naar Paimpol. Ook hier moeten we op het juiste tijdstip binnen voor voldoende water onder de kiel. Even spannend tussen de rotsen maar het loont. Bretagne op zijn best.
Over een rustige zee naar Paimpol
De haven vormt het middelpunt van een levendige kuststad met een rijk verleden. Aan winkels geen gebrek. Elke ochtend verse baguette met croissants, crêperies à volonté en plateaux de fruits de mer. Degusteren is de boodschap.
Een crêperie voor zeilers
Een plateau voor twee
In de tweede helft van de 19de eeuw is Paimpol het grote steunpunt van de kabeljauwvissers. Die zorgt tot 1935 voor grote welvaart maar dompelt ook veel vissersgezinnen in rouw. Ieder jaar vertrekken meer dan vijftig schoeners, elk met een bemanning van 20 tot 25 koppen, voor een wekenlange reis naar de ijzige zeeën van het Hoge Noorden. De matrozen worden aangeworven in naburige dorpen. De betaling is redelijk, tenminste wanneer de visvangst goed is. Maar welke offers staan daar niet tegenover! Een maandenlange afwezigheid, ijskoude en vaak vijandige zeeën, de niet zelden verouderde schepen, moeilijke leefomstandigheden en het zware werk. Veel schepen stranden of gaan verloren. Massa’s zeelui verzuipen.
Puffinjacht in paimpol anno 1896
Ook voor de arme papegaaiduikers zijn het barre tijden. De rijke reders maken jacht op hen en smullen ze op. Met pijn in ons hart stoten we op een foto van een doorzeefde ‘puffin’.
De haven ligt midden in de stad
We nemen vanuit Paimpol bus en veerboot naar Île de Bréhat. Een 290 ha groot eiland vol roze rotsen. De Bretonse naam is Enez Vriad. Auto’s zijn er verbannen. We wandelen ons te pletter, de volgende Bretonse spreuk indachtig:
An hini a ya fonnus a ya pell,
and hini a ya difonn a ya bell.
Celui qui va vite va loin,
celui qui va doucement va bien.
Bréhat is gezegend met een mild klimaat. De gemiddelde wintertemperatuur bedraagt 6°. De vegetatie tiert er welig. Vooral in het zuiden van het eiland gedijen vijgenbomen en eucalyptussen. Muurtjes zijn begroeid met mimosa en in de tuinen bloeien bossen Afrikaanse lelies en hortensia’s. Vandaar de bijnaam ‘l’île aux fleurs’. Kris gaat helemaal uit de bol!
l’île aux fleurs
Het Noordereiland lijdt onder hevige, zoutige winden, die de plantengroei sterk bemoeilijken. Daardoor ontstaat een soort heidelandschap. We vinden tussen de keien een strookje zand om te baden. Zalig!
Bréhat is een eiland voor wandelaars
Het ruige noorden
Noordereiland
Enkele Franse zeilers tippen ons over een fijne ankerplek ten zuiden van Bréhat. We vinken het aan op ons verlanglijstje.
4 Reacties op “Celui qui va doucement va bien”
Wat een prachtige natuur! En dan de dag eindigen met een plateau de fruits de mer op de Amaryllis … met het prachtige weer als kers op de taart. Bedankt voor de mooie foto’s die ons mee doen dromen.
Het is een spannend boek met mooie plaatjes waar je wel zou willen zijn..zo mooi beschreven ook..en Kris wat heb je leuke slippers!! Het weer is ook goed..warm ook! Fijne tijd..liefs
Geweldig!!!!
Een plateau voor vier was nog beter !!!
Mooie foto’s Kris, en … geweldige tekst bompa.