Het Ijzeren Gordijn voorbij

We verlaten het eiland Fehmarn richting Warnemünde met een Noord-Oostelijke wind. Met een knikje in de schoot varen we een tegenwindse koers. We noemen dit ‘aan de wind’. Met het knikje kunnen we het grootzeil iets verder uitvieren en gaan we sneller. De boot hangt scheef en de golven beuken op de boot in. Buiswater waait over het voordek. De Amaryllis neemt een douche.

Tegen de wind zeilen betekent een koude luchtstroom rond je oren (zoals wanneer je fietst aan 40km/u) en het optornen tegen de zwaartekracht. Broodjes smeren wordt al gauw een moeilijke opdracht voor de kombuisverantwoordelijke Kris.
Na 7 uren en 33 zeemijlen (zo’n 60 km) in Warnemünde zijn we moe en krikkel. De violen worden terug afgestemd op elkaar. Een wandeling door de badstad van Rostock brengt soelaas. Er hangt een vakantiesfeer en het strand is uitnodigend.

Warnemünde ligt 12 km van de voormalige Hanzestad Rostock. Een oud vissersdorp dat dankzij zijn mooie zandstrand is uitgegroeid tot de badplaats bij uitstek voor de voormalige Oost-Duitsers. Op 9 november 1989 viel de Berlijnse muur en de voormalige DDR. Een jaar van wonderen. Binnen 2 jaar tijd stortten 9 communistische dictaturen ineen, inclusief die van de Sovjet-Unie zelf! We keken op naar Solidarnosc, Vaclav Havel, Gorbatjov, Helmut Kohl, Alexander Dubcek,…

De koude oorlog en het Ijzeren Gordijn (de grenslijn tussen Oost en West), we zijn ermee opgegroeid. Het voelt bevrijdend om die grens te overschrijden en kijken bezorgd naar het populistische discours tegen een verenigd en sterk Europa.